10.3 Dahili Git Ögeleri - Git Referansları

Şimdi, git branch <dal> komutunu çalıştırdığınızda, Git son katkının SHA-1’ini nasıl bilir? Cevap HEAD dosyasındır.

Genellikle HEAD dosyası, üzerinde bulunduğunuz dalın sembolik bir referansıdır. Sembolik referans olarak, normal bir referansın aksine, başka bir referansa dönük bir işaretçi içerir.

Ancak bazı nadir durumlarda HEAD dosyası, bir git nesnesinin SHA-1 değerini içerebilir. Bu durum, bir etiket, katkı veya uzak dalı checkout ettiğinizde, reponuzu "bağlantısız HEAD" durumuna sokar.

Dosyaya baktığınızda, genellikle şöyle bir şey görürsünüz:

git checkout test komutunu çalıştırırsanız, Git dosyayı şuna benzer bir şekilde günceller:

git commit komutu katkı nesnesini oluştururken; HEAD’deki referansın işaret ettiği SHA-1 değerini, o katkı nesnesinin önceli olarak belirtir.

Bu dosyayı manuel olarak da düzenleyebilirsiniz, ancak yine de bunu yapmanın daha güvenli bir yolu vardır: git symbolic-ref. Bu komutla HEAD’in değerini okuyabilirsiniz:

Aynı komutu kullanarak HEAD’in değerini de ayarlayabilirsiniz:

Sembolik bir referansı refs stilinin dışında ayarlayamazsınız:

Git’in üç ana nesne türünü (blob, ağaç (tree) ve katkı (commit)) inceledik, ancak bir dördüncüsü vardır. Etiket (tag) nesnesi, bir katkı nesnesine çok benzeyen bir yapıya sahiptir: bir etiketleyici, bir tarih, bir ileti ve bir işaretçi içerir. Temel fark, bir etiket nesnesinin genellikle bir ağaca değil, bir katkıya işaret etmesidir. Bu bir dal referansına benzer, ancak asla hareket etmez: her zaman aynı katkıya işaret eder, ancak ona daha dostane bir ad verir.

Git Temelleri bölümünde anlatıldığı gibi, iki tür etiket vardır: anotasyonlu (annotated) ve hafif. Hafif bir etiket oluşturmak için şunu çalıştırabilirsiniz:

Bu asla hareket etmeyen bir referansa sahip hafif bir etikettir. Ancak, anotasyonlu bir etiket daha karmaşıktır. Eğer anotasyonlu bir etiket oluşturursanız, Git bir etiket nesnesi oluşturur; ve ardından doğrudan katkı yerine bu etikete işaret eden bir referans yazar. Bunu (-a seçeneğiyle) anotasyonlu bir etiket oluşturarak görebilirsiniz :

İşte oluşturduğu nesnenin SHA-1 değeri:

Şimdi, bu SHA-1 değeri üzerinde git cat-file -p komutunu çalıştırın:

Nesne girişinin etiketlediğiniz SHA-1 katkı değerini işaret ettiğine dikkat edin. Ayrıca bir katkıya işaret etmesi gerekmediğine de dikkat edin; herhangi bir Git nesnesini etiketleyebilirsiniz. Örneğin Git kaynak kodunda, bakımcı GPG ortak anahtarını bir blob nesnesi olarak ekledi ve ardından onu etiketledi. Bunu Git reposunun bir kopyasında çalıştırarak ortak anahtarı görüntüleyebilirsiniz:

Linux çekirdeği reposunda aynı zamanda katkı dışı işaret eden bir etiket nesnesi bulunur: kaynak kodun içe aktarımının ilk ağacını işaret eden, oluşturulmuş ilk etiket.

Göreceğiniz üçüncü referans türü uzak referanstır. Origin’a bir uzak repo ekler ve bu repoya iterseniz, Git her dal için bu repoya en son neyi ittiğinizi refs/remotes dizininde saklar. Örneğin, origin adında bir uzak repo ekleyebilir ve master dalını ona itebilirsiniz:

O zaman, sunucuyla en son iletişim kurduğunuz zaman origin uzak reposundaki master dalının ne olduğunu kontrol etmek için refs/remotes/origin/master dosyasına bakabilirsiniz:

Uzak referanslar (refs/remotes referansları), dallarla (refs/heads referansları) karşılaştırıldığında, genellikle salt okunur olarak kabul edilir. git checkout komutuyla buraya geçebilirsiniz, ancak Git onu HEAD ile işaretlemeyecektir; bu yüzden commit komutuyla asla güncellenmezler. Git bunları, bu sunuculardaki dalların en son bilinen durumuna işaret eden yer işaretleri olarak yönetir.