Git 🌙
Chapters ▾ 2nd Edition

10.4 Dahili Git Ögeleri - Packfiles

Packfiles

Önceki bölümdeki örnekte yeralan tüm talimatları takip ettiyseniz, şimdi 11 nesneye sahip bir test Git reposuna sahip olmalısınız: dört blob, üç ağaç, üç katkı ve bir etiket.

$ find .git/objects -type f
.git/objects/01/55eb4229851634a0f03eb265b69f5a2d56f341 # tree 2
.git/objects/1a/410efbd13591db07496601ebc7a059dd55cfe9 # commit 3
.git/objects/1f/7a7a472abf3dd9643fd615f6da379c4acb3e3a # test.txt v2
.git/objects/3c/4e9cd789d88d8d89c1073707c3585e41b0e614 # tree 3
.git/objects/83/baae61804e65cc73a7201a7252750c76066a30 # test.txt v1
.git/objects/95/85191f37f7b0fb9444f35a9bf50de191beadc2 # tag
.git/objects/ca/c0cab538b970a37ea1e769cbbde608743bc96d # commit 2
.git/objects/d6/70460b4b4aece5915caf5c68d12f560a9fe3e4 # 'test content'
.git/objects/d8/329fc1cc938780ffdd9f94e0d364e0ea74f579 # tree 1
.git/objects/fa/49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92 # new.txt
.git/objects/fd/f4fc3344e67ab068f836878b6c4951e3b15f3d # commit 1

Git bu dosyaların içeriğini zlib ile sıkıştırır ve çok fazla içerik saklamazsını, bu yüzden tüm bu dosyalar toplu olarak sadece 925 bayt kadar yer kaplar. Şimdi, Git’in ilginç bir özelliğini göstermek için repoya daha fazla boyutlu içerik ekleyeceksiniz. Bunun için, Grit kütüphanesinden repo.rb dosyasını ekleyeceğiz (bu yaklaşık 22K boyutunda bir kaynak kodu dosyasıdır).

$ curl https://raw.githubusercontent.com/mojombo/grit/master/lib/grit/repo.rb > repo.rb
$ git checkout master
$ git add repo.rb
$ git commit -m 'added repo.rb'
[master 484a592] added repo.rb
 3 files changed, 709 insertions(+), 2 deletions(-)
 delete mode 100644 bak/test.txt
 create mode 100644 repo.rb
 rewrite test.txt (100%)

Sonuçta oluşan ağaca baktığınızda, yeni repo.rb blob nesnesi için hesaplanan SHA-1 değerini görebilirsiniz:

$ git cat-file -p master^{tree}
100644 blob fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92      new.txt
100644 blob 033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5      repo.rb
100644 blob e3f094f522629ae358806b17daf78246c27c007b      test.txt

Ardından, bu nesnenin ne kadar büyük olduğunu görmek için git cat-file kullanabilirsiniz:

$ git cat-file -s 033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5
22044

Şimdi, dosyayı biraz değiştirin ve ne olacağını görün:

$ echo '# testing' >> repo.rb
$ git commit -am 'modified repo.rb a bit'
[master 2431da6] modified repo.rb a bit
 1 file changed, 1 insertion(+)

Son yapılan işlemle oluşturulan ağacı kontrol ederseniz, ilginç bir şey göreceksiniz:

$ git cat-file -p master^{tree}
100644 blob fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92      new.txt
100644 blob b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e      repo.rb
100644 blob e3f094f522629ae358806b17daf78246c27c007b      test.txt

Blob artık farklı bir blob, bu da demektir ki 400 satırlık bir dosyanın sonuna yalnızca bir satır eklemenize rağmen, Git bu yeni içeriği tamamen yeni bir nesne olarak sakladı:

$ git cat-file -s b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e
22054

Diskinizde neredeyse aynı olan 22K boyutunda iki nesneniz var (her biri yaklaşık 7K’e sıkıştırılmıştır). Eğer Git bunlardan birini tam olarak ama ikinci nesneyi yalnızca birinci ile arasındaki fark olarak saklayabilseydi, güzel olmaz mıydı?

Aslında, bu mümkün. Git’in diskte nesneleri kaydettiği ilk biçim, ``loose`` nesne biçimi olarak adlandırılır. Ancak, Git alanı verimli kullanmak ve daha etkin olmak için, ara sıra bu tür birkaç nesneyi tek bir ikilik dosyaya ``packfile`` olarak toplar. Git bunu etrafta çok fazla gevşek (loose) nesne olduğunda, git gc komutunu manuel olarak çalıştırdığınızda veya bir uzak sunucuya ittiğinizde yapar. Ne olacağını görmek istiyorsanız; git gc komutuyla manuel olarak, Git’ten nesneleri paketlemesini isteyebilirsiniz:

$ git gc
Counting objects: 18, done.
Delta compression using up to 8 threads.
Compressing objects: 100% (14/14), done.
Writing objects: 100% (18/18), done.
Total 18 (delta 3), reused 0 (delta 0)

objects dizinine bakarsanız, çoğu nesnenin yok olduğunu ve yeni bir çift dosyanın ortaya çıktığını göreceksiniz:

$ find .git/objects -type f
.git/objects/bd/9dbf5aae1a3862dd1526723246b20206e5fc37
.git/objects/d6/70460b4b4aece5915caf5c68d12f560a9fe3e4
.git/objects/info/packs
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.idx
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.pack

Geride kalan nesneler, herhangi bir katkıya işaret edilmeyen bloblardır (burada, daha önce oluşturduğunuz "what is up, doc?" örneği ve "test content" örneği bloblarıdır). Onları hiçbir katkıya eklemediğiniz için boşlukta kabul edilirler ve yeni packfile’ınıza toplanmazlar.

Diğer dosyalar, yeni packfile’ınız ve bir dizin dosyasıdır. Packfile, dosya sisteminizden kaldırılan tüm nesnelerin içeriğini içeren tek bir dosyadır. Dizin, o packfile içinde belirli bir nesneye hızlıca ulaşabilmek için ofsetleri içeren bir dosyadır. Güzel olan şey, gc komutunu çalıştırmadan önce diskinizdeki nesneler toplu olarak yaklaşık 15K boyutundayken, yeni packfile’ınızın sadece 7K olmasıdır. Nesnelerinizi paketleyerek disk kullanımınızı yarı yarıya azalttınız.

Peki Git bunu nasıl yapıyor? Git nesneleri paketlediğinde, benzer şekilde adlandırılmış ve boyutlandırılmış dosyaları arar ve yalnızca dosyanın bir sürümünden diğerine olan farkları saklar. packfile’a bakarak, Git’in alan tasarrufunda bulunmak için ne yaptığını görebilirsiniz. git verify-pack tesisat komutu, toplananların ne olduğunu görmenize olanak tanır:

$ git verify-pack -v .git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.idx
2431da676938450a4d72e260db3bf7b0f587bbc1 commit 223 155 12
69bcdaff5328278ab1c0812ce0e07fa7d26a96d7 commit 214 152 167
80d02664cb23ed55b226516648c7ad5d0a3deb90 commit 214 145 319
43168a18b7613d1281e5560855a83eb8fde3d687 commit 213 146 464
092917823486a802e94d727c820a9024e14a1fc2 commit 214 146 610
702470739ce72005e2edff522fde85d52a65df9b commit 165 118 756
d368d0ac0678cbe6cce505be58126d3526706e54 tag    130 122 874
fe879577cb8cffcdf25441725141e310dd7d239b tree   136 136 996
d8329fc1cc938780ffdd9f94e0d364e0ea74f579 tree   36 46 1132
deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506 tree   136 136 1178
d982c7cb2c2a972ee391a85da481fc1f9127a01d tree   6 17 1314 1 \
  deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506
3c4e9cd789d88d8d89c1073707c3585e41b0e614 tree   8 19 1331 1 \
  deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506
0155eb4229851634a0f03eb265b69f5a2d56f341 tree   71 76 1350
83baae61804e65cc73a7201a7252750c76066a30 blob   10 19 1426
fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92 blob   9 18 1445
b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e blob   22054 5799 1463
033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5 blob   9 20 7262 1 \
  b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e
1f7a7a472abf3dd9643fd615f6da379c4acb3e3a blob   10 19 7282
non delta: 15 objects
chain length = 1: 3 objects
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.pack: ok

repo.rb dosyanızın ilk sürümünü referans alan b042a blobuydu; buradaki ikinci sürümünün referansı olan 033b4 blobunu da hatırlarsanız. Çıktıdaki üçüncü sütun nesnenin paketteki boyutudur; bu yüzden b042a 'nın dosyanın 22K’ını aldığını, ancak 033b4'ün sadece 9 bayt aldığını görebilirsiniz. Ayrıca ilginç olan şey, dosyanın ikinci sürümünün bütün olarak saklanırken, ancak orijinal sürümün bir delta (aradaki fark) olarak saklanmasıdır (çünkü muhtemelen, dosyanın en son sürümüne daha hızlı erişmeniz gerekir).

Gerçekten güzel olan şey, bunun her zaman tekrar paketlenebilmesidir. Git zaman zaman veritabanınızı otomatik olarak yeniden paketleyerek, her zaman daha fazla alan tasarrufu yapmaya çalışır. Ancak git gc komutunu kendiniz çalıştırarak, bunu istediğiniz zaman manuel olarak da yapabilirsiniz.

scroll-to-top