Git 🌙
Chapters ▾ 2nd Edition

10.4 Mechanizmy wewnętrzne w Git - Spakowane pliki (packfiles)

Spakowane pliki (packfiles)

Spójrzmy na obiekty które znajdują się w testowym repozytorium Gita. W tej chwili, masz 11 obiektów – 4 blob, 3 tree, 3 commit i 1 tag:

$ find .git/objects -type f
.git/objects/01/55eb4229851634a0f03eb265b69f5a2d56f341 # tree 2
.git/objects/1a/410efbd13591db07496601ebc7a059dd55cfe9 # commit 3
.git/objects/1f/7a7a472abf3dd9643fd615f6da379c4acb3e3a # test.txt v2
.git/objects/3c/4e9cd789d88d8d89c1073707c3585e41b0e614 # tree 3
.git/objects/83/baae61804e65cc73a7201a7252750c76066a30 # test.txt v1
.git/objects/95/85191f37f7b0fb9444f35a9bf50de191beadc2 # tag
.git/objects/ca/c0cab538b970a37ea1e769cbbde608743bc96d # commit 2
.git/objects/d6/70460b4b4aece5915caf5c68d12f560a9fe3e4 # 'test content'
.git/objects/d8/329fc1cc938780ffdd9f94e0d364e0ea74f579 # tree 1
.git/objects/fa/49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92 # new.txt
.git/objects/fd/f4fc3344e67ab068f836878b6c4951e3b15f3d # commit 1

Git kompresuje zawartość tych plików za pomocą biblioteki zlib, a Ty nie masz dużej ilości danych, więc te pliki łącznie zajmują tylko 925 bajtów. Dodajmy trochę większych plików do repozytorium, aby pokazać bardzo ciekawą funkcję Gita. Dodaj plik repo.rb z biblioteki Grit na której wcześniej pracowaliśmy – ma on około 12 tysięcy znaków:

$ curl https://raw.githubusercontent.com/mojombo/grit/master/lib/grit/repo.rb > repo.rb
$ git add repo.rb
$ git commit -m 'added repo.rb'
[master 484a592] added repo.rb
 3 files changed, 709 insertions(+), 2 deletions(-)
 delete mode 100644 bak/test.txt
 create mode 100644 repo.rb
 rewrite test.txt (100%)

Jak spojrzysz na wynikowe drzewo, zobaczysz jaką sumę SHA-1 plik repo.rb otrzymał:

$ git cat-file -p master^{tree}
100644 blob fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92      new.txt
100644 blob 033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5      repo.rb
100644 blob e3f094f522629ae358806b17daf78246c27c007b      test.txt

Następnie możesz sprawdzić przy pomocy git cat-file ile miejsca zajmuje on na dysku:

$ git cat-file -s 033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5
22044

Teraz, zmodyfikujmy nieco ten plik i sprawdźmy co się stanie:

$ echo '# testing' >> repo.rb
$ git commit -am 'modified repo a bit'
[master 2431da6] modified repo.rb a bit
 1 file changed, 1 insertion(+)

Sprawdź ponownie wynikowe drzewo projektu, a zobaczysz coś interesującego:

$ git cat-file -p master^{tree}
100644 blob fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92      new.txt
100644 blob b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e      repo.rb
100644 blob e3f094f522629ae358806b17daf78246c27c007b      test.txt

Obiekt blog jest teraz zypełnie inny, co oznacza, że pomimo tego że dodałeś tylko jedną linię na końcu pliku który miał 400 linii, Git zapisał całą nową zawartość jako nowy obiekt:

$ git cat-file -s b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e
22054

Masz teraz dwa prawie takie same obiekty zajmujące 22KB na dysku. Czy nie byłoby fajnie, gdyby Git mógł przechowywać tylko jeden z nich, a drugi tylko jako różnicę między nim a pierwszym?

Okazuje się że może. Początkowym formatem w jakim Git przechowuje obiekty na dysku jest tak zwany "luźny" format. Jednak, czasami Git pakuje kilka obiektów w pojedynczy plik binarny określany jako "packfile", aby zmniejszyć użycie przestrzeni dyskowej i przez to być bardziej wydajnym. Git wykona to, jeżeli masz dużą ilość luźnych obiektów, jeżeli uruchomisz komendę git gc, lub jeżeli wypchniesz dane na zdalny serwer. Aby zobaczyć jak to wygląda, możesz ręcznie zmusić Gita aby spakował te obiekty, za pomocą wywołania komendy git gc:

$ git gc
Counting objects: 18, done.
Delta compression using up to 8 threads.
Compressing objects: 100% (14/14), done.
Writing objects: 100% (18/18), done.
Total 18 (delta 3), reused 0 (delta 0)

Jak spojrzysz na katalog "objects", zauważysz że większość Twoich obiektów zniknęła i pojawiła się para nowych plików:

$ find .git/objects -type f
.git/objects/bd/9dbf5aae1a3862dd1526723246b20206e5fc37
.git/objects/d6/70460b4b4aece5915caf5c68d12f560a9fe3e4
.git/objects/info/packs
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.idx
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.pack

Obiekty blob które pozostały, to obiekty które nie wskazywały na żaden obiekt commit – w tym przypadku, przykładowe obiekty blob "what is up, doc?" oraz "test content", które zostały stworzone wcześniej. Ponieważ nie zostały one nigdy powiązane z żadnym commitem, Git uznał że nie są z niczym powiązane i nie włączył ich do żadnego pliku packfile.

Kolejne nowe pliki to plik packfile oraz indeks. Plik packfile to pojedynczy plik, zawierający zawartość wszystkich obiektów które zostały usunięte. Plik indeks zawiera informacje o tym, w którym miejscu w pliku packfile znajduje się konkretny obiekt. Co jest ciekawe, to to, że przed uruchomieniem gc obiekty na dysku zajmowały łącznie około 22KB, a nowy plik packfile tylko 7KB. Przez spakowanie obiektów, zmniejszyłeś o ⅔ ilość zajmowanego miejsca.

W jaki sposób Git to robi? Gdy Git pakuje obiekty, szuka plików które pod względem nazwy pliku i rozmiaru są podobne, i zachowuje tylko różnicę między wersjami. Możesz obejrzeć zawartość pliku packfile i zobaczyć co Git zrobił aby ograniczyć zużycie przestrzeni dyskowej. Komenda git verify-pack pozwala na podgląd tego, co zostało spakowane:

$ git verify-pack -v .git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.idx
2431da676938450a4d72e260db3bf7b0f587bbc1 commit 223 155 12
69bcdaff5328278ab1c0812ce0e07fa7d26a96d7 commit 214 152 167
80d02664cb23ed55b226516648c7ad5d0a3deb90 commit 214 145 319
43168a18b7613d1281e5560855a83eb8fde3d687 commit 213 146 464
092917823486a802e94d727c820a9024e14a1fc2 commit 214 146 610
702470739ce72005e2edff522fde85d52a65df9b commit 165 118 756
d368d0ac0678cbe6cce505be58126d3526706e54 tag    130 122 874
fe879577cb8cffcdf25441725141e310dd7d239b tree   136 136 996
d8329fc1cc938780ffdd9f94e0d364e0ea74f579 tree   36 46 1132
deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506 tree   136 136 1178
d982c7cb2c2a972ee391a85da481fc1f9127a01d tree   6 17 1314 1 \
  deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506
3c4e9cd789d88d8d89c1073707c3585e41b0e614 tree   8 19 1331 1 \
  deef2e1b793907545e50a2ea2ddb5ba6c58c4506
0155eb4229851634a0f03eb265b69f5a2d56f341 tree   71 76 1350
83baae61804e65cc73a7201a7252750c76066a30 blob   10 19 1426
fa49b077972391ad58037050f2a75f74e3671e92 blob   9 18 1445
b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e blob   22054 5799 1463
033b4468fa6b2a9547a70d88d1bbe8bf3f9ed0d5 blob   9 20 7262 1 \
  b042a60ef7dff760008df33cee372b945b6e884e
1f7a7a472abf3dd9643fd615f6da379c4acb3e3a blob   10 19 7282
non delta: 15 objects
chain length = 1: 3 objects
.git/objects/pack/pack-978e03944f5c581011e6998cd0e9e30000905586.pack: ok

Tutaj, blob 033b4, który, jeśli pamiętasz, był pierwszą wersją twojego pliku repo.rb, odwołuje się do bloba b042a, który był drugą wersją tego pliku. Trzecia kolumna na wyjściu to rozmiar obiektu w paczce, więc możesz zobaczyć, że b042a zajmuje 22KB pliku, ale 033b4 zajmuje tylko 9 bajtów. Co jest również interesujące, druga wersja pliku jest tą, która jest przechowywana nienaruszona, podczas gdy oryginalna wersja jest przechowywana jako delta – jest to spowodowane tym, że najprawdopodobniej będziesz potrzebował szybszego dostępu do najnowszej wersji pliku.

Naprawdę miłą rzeczą w tym jest to, że może być przepakowany w dowolnym momencie. Git będzie od czasu do czasu automatycznie przepakowywał Twoją bazę danych, zawsze starając się zaoszczędzić więcej miejsca, ale możesz również ręcznie przepakować ją w dowolnym momencie uruchamiając git gc ręcznie.

scroll-to-top